Çocuklarımıza arkadaş mı olmalıyız, anne baba mı?

Değerli ebeveynler;

Günümüz ebeveynliğinde sıkça karşılaştığımız bir kavram var: "Çocuğumla arkadaş gibiyiz." İlk bakışta sıcak, samimi ve modern bir ilişki gibi görünse de bu tanım, aslında derinlemesine düşündüğümüzde birçok karmaşayı da beraberinde getiriyor. Peki, gerçekten çocuklarımıza arkadaş mı olmalıyız, yoksa öncelikle anne baba mı?

Arkadaşlık mı, Ebeveynlik mi?

Arkadaşlık, karşılıklı eşitlik temeline dayanır. Ebeveynlik ise rehberliktir. Bir çocuğun hayatında sınırsız sevgi kadar sınırlara da ihtiyacı vardır. Otorite, disiplin ve yönlendirme; bir çocuğun gelişiminde hayati öneme sahiptir. Eğer biz çocuğumuza "arkadaş" olmak için bu sınırları kaldırırsak, aslında onu bir anlamda rehbersiz bırakmış oluruz.

Sınır Koymak Sevgisizlik Değildir

Birçok anne baba, sınır koymanın sevgisizlik olacağından korkar. Ancak sınırlar, çocuklara güven verir. Nerede durmaları gerektiğini, neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilirler. Tıpkı bir yolculukta haritaya ihtiyaç duyar gibi, çocuklar da hayat yolculuklarında yönlerini bulabilmek için ebeveynlerinin rehberliğine ihtiyaç duyarlar.

Arkadaş Gibi Olmak mı, Güvenli Liman Olmak mı?

Elbette çocuklarımızla açık iletişim kurmalı, onları dinlemeli, duygularını önemsemeliyiz. Ancak bu, arkadaş olmakla aynı şey değildir. Çocuğunuzun sizi sırdaşı olarak görmesi güzeldir ama bu, onun yanlışlarına sessiz kalmanız gerektiği anlamına gelmez. Çünkü siz onun arkadaşı değil, ilk öğretmeni, ilk aynası, ilk yol gösterenisiniz.

Ebeveyn Olmak Cesaret İster

Bazen “Hayır” demek zorunda kalacağız. Bazen onu üzme pahasına doğruyu savunacağız. Bazen kurallar koyacağız. Bunların hiçbiri sevgisizlik değil, aksine gerçek sevginin göstergesidir. Çocuğunuz sizi her zaman sevmeyebilir ama bir gün anlayacak: Onu en çok koruyan, sınır çizen o anne babasıymış.

Son Söz

Arkadaşlık değerli, ebeveynlik ise vazgeçilmezdir. Çocuklarımızın bol bol arkadaşı olabilir; ama sadece bir annesi, bir babası vardır. Ve onların en çok ihtiyaç duyduğu şey, “kendileriyle arkadaşlık eden” değil, “hayatı öğreten ve seven” anne babalardır.

Uzman Görüşü Ne Diyor?

“Ebeveynler çocuklarıyla çok yakın bir ilişki kurmak istiyor ve bu sağlıklı bir yaklaşım. Ancak ebeveynlik, arkadaşlıkla karıştırıldığında sınırlar silikleşiyor. Çocuk, karar verme sorumluluğunu taşımaya henüz hazır değilken, onu bu yükle baş başa bırakmak, kaygı düzeyini artırır. Çocuklar, ne kadar karşı çıksalar da sınır konulmasından güven duyarlar. Rehberlik edilmek, çocuk için bir ihtiyaçtır; bu ihtiyaç karşılanmadığında davranış problemleri, aidiyet eksikliği ya da sorumluluk almada zorluklar ortaya çıkabilir.”

Uzmanlar ebeveynlere şu tavsiyede bulunuyor:
“Çocuğunuzla açık iletişim kurun ama arkadaşı değil, rehberi olduğunuzu bilin. Bu rolünüzü kaybetmeyin.”