Geleceğimizin Aynası: Çocuklar

Değerli anne babalar;
Bir çocuğun gülümsemesi, çoğu zaman karamsar bir dünyada en parlak umut ışığıdır. Çünkü çocuklar sadece yarının büyükleri değil, bugünün en gerçek duygularını taşıyan canlı aynalarıdır. Onların hayalleri, merakı ve bitmek bilmeyen enerjileri, biz yetişkinlere unutmaya yüz tuttuğumuz insanlığı hatırlatır.
 

Bugün çocuklarımız nasıl büyüyor?
Bu soru, yalnızca bireysel bir aile sorumluluğu değil; toplumsal bir vicdan muhasebesi gerektiriyor. Çünkü her çocuk, doğduğu andan itibaren çevresinden etkilenir. Ona sunduğumuz eğitim, verdiğimiz sevgi, gösterdiğimiz sabır ve kabul ediş biçimimiz, gelecekteki insan profiline doğrudan yansır.
Ne yazık ki birçok çocuk hâlâ savaşların gölgesinde, yoksulluğun pençesinde, ihmalin ve istismarın kurbanı olarak büyüyor. Oysa her çocuğun hakkı yalnızca yaşamak değil; güvenli, mutlu ve sağlıklı bir ortamda büyümektir. Çocuk olmak; oyun oynayabilmek, düş kurabilmek ve sevilmek demektir.
Çocukların söyledikleri şeyleri sadece “çocuktur” diyerek geçiştirdiğimiz sürece, toplumsal ilerlemeden söz etmek zorlaşır. Onların söylediklerine kulak vermek, aslında bizim ne kadar dinlemeyi unuttuğumuzu da ortaya koyar.
Çocuklar, yarının değil, bugünün de konusudur.
Bugün ektiğimiz her eğitim tohumu, verdiğimiz her sağlıklı yönlendirme; gelecekte daha adil, daha huzurlu bir toplumun temellerini atar. Çocukları ihmal eden toplumlar, aslında kendi geleceğini ihmal eder. Çünkü onlar sadece ailelerin değil, hepimizin ortak sorumluluğudur.
Eğer daha güzel bir dünya hayal ediyorsak, işe çocuklardan başlamalıyız. Daha fazla dinlemeli, daha çok desteklemeli, en çok da onların çocuk olarak kalabileceği bir dünya yaratmalıyız.
Yaptığımız her davranışın ağzımızdan çıkan her sözün onların hayatının basamağı olduğunu unutmayalım…
Sevgiyle kalın.