Sevgili anne babalar Kardeşlik: Çocukluğun sessiz mimarı

Çocukluk denince akla oyuncaklar, okul sıraları ve bolca hayal gücü gelir. Ama bu dönemin en derin izlerinden biri de kardeşle kurulan ilişkidir. Kimi zaman bir oyun arkadaşı, kimi zaman bir rakip... Kardeşlik, çocukluk yıllarının hem en büyük zenginliği hem de en öğretici sınavıdır.

Kardeşle geçirilen yıllar, çocuğun paylaşmayı, sabretmeyi ve sınır çizmeyi öğrenmesinin en doğal yoludur. Oyuncak kavgasından sonra barışma süreci, hayat boyu sürecek uzlaşma becerilerinin ilk adımıdır. Aynı evde büyümenin verdiği samimiyet, bazen de kaçınılmaz kıskançlıklarla sınanır. Anne babanın ilgisi bölüşülürken yaşanan duygular, bireyin kimliğini şekillendirir.

Kardeş ilişkileri, bir çocuğun duygusal zekâsını geliştiren en önemli etkileşimlerden biridir. Özellikle büyük çocuklar için kardeş, sorumluluk alma ve koruma içgüdüsüyle yetişkinliğe geçişin ilk provasını sunar. Küçük kardeşler içinse büyüğe duyulan hayranlık, rehberliğe olan ihtiyaçla harmanlanır.

Ben çocukken, abimle en sevdiğimiz oyun hazine avıydı. Evde haritalar çizer, ipuçları saklar, bazen saatlerce o "büyük hazine"yi arardık. O hazine çoğu zaman çikolata olurdu, bazen de sadece bir not: “Gülümse, çünkü seni çok seviyorum!”

Bir gün oyunun sonunda sakladığı notta şöyle yazıyordu:
“Büyüdüğümüzde yollarımız ayrılsa da, bu oyunu ve seni hiç unutmayacağım.”

O zaman bunu oyun zannetmiştim ama yıllar sonra farklı şehirlerde yaşarken o notu sakladığını öğrendiğimde, gözlerim doldu.

İşte kardeşlik böyle bir şey... Küçük bir oyunda bile sevginin, bağlılığın ve anıların izini taşır.

Kardeşlik, bazen kırgınlıklar, bazen de birlikte gülüşlerle dolu bir serüvendir. Fakat bu ilişkinin çocuklukta kurduğu temel, bireyin hayat boyu taşıyacağı sosyal becerilerin, empati yeteneğinin ve duygusal dayanıklılığının mimarı olur. Çocuklukta kurulan sağlıklı kardeş bağları, hayatın en güçlü dostluklarına dönüşebilir. Belki de bu yüzden derler ki:

“Kardeş, insanın kendi kendisidir; ama başka bir bedende.”

“Kardeşlik, kalbin çocuklukta attığı en samimi dostluk yeminidir.”

“Kardeşlik, aynı geçmişin iki ayrı hafızada yeniden can bulmasıdır.”

“Kardeş, bazen kavganın ortasında bile seni en çok seven kişidir.”

“Çocukluk geçer, oyuncaklar unutulur ama kardeşinle kurduğun bağ kalır.”