24 Temmuz basın bayramı mı, mücadele günü mü?
Sansürsüz Gazeteciliğin 117. Yılı: Artık Bayram Değil, Direniş Günü
Tam 117 yıl önce, 24 Temmuz 1908’de İkinci Meşrutiyet’in ilanıyla birlikte basında sansür kaldırıldı. O dönemin gazetecileri, dayanışma içinde matbaalarında sansür memurlarını içeri almamış, halkı özgürce bilgilendirmeye başlamıştı. Bu tarihi direniş, yıllarca “Basın Bayramı” olarak kutlandı. Ancak Türkiye’de gazetecilik bugün bambaşka bir tabloyla karşı karşıya.
1971 yılına kadar “Basın Bayramı” olarak anılan 24 Temmuz, artık gazeteciler arasında “Basın Özgürlüğü İçin Mücadele Günü” olarak görülüyor. Bunun başlıca nedeni, gazetecilerin haber verdikleri için yargılandığı, medya organlarının kapatıldığı, sansür ve otosansürün rutin hale geldiği bir dönemin yaşanıyor olması.
“Basın Bayramı” Kutlanacak Bir Ortam Kalmadı
İzmir Gazeteciler Cemiyeti (İGC) de bu yıl yaptığı açıklamada, 24 Temmuz’un bir bayram değil, bir mücadele günü olduğuna dikkat çekti. Açıklamada şu ifadeler yer aldı:
“Her geçen gün halkı bilgilendirmek ve hakikat için mücadele eden gazetecilere yönelik baskıların arttığı, medya kuruluşlarının karartılarak sansüre uğradığı, meslektaşlarımızın sadece mesleklerini yaptıkları için tutuklandığı günümüzde 24 Temmuz’u ‘Basın Bayramı’ olarak kutlamamız mümkün değil.”
Hasan Tahsin’in İzinde Mücadele Sözü
İzmir Gazeteciler Cemiyeti, İzmir’in simge ismi gazeteci Hasan Tahsin’in izinden gitmeye devam edeceklerini de vurguladı:
“Bu karanlık iklimde mesleğimizin ölümsüz simgesi Hasan Tahsin’in yaktığı bağımsızlık meşalesinin izinde, basın meslek ilkelerinden taviz vermeden, basın özgürlüğü, demokrasi ve halkın hakikate ulaşması için mücadele edeceğiz. Meslektaşlarımızla dayanışma içinde olmayı sürdüreceğiz.”
Dilek Aynı: O Günler Yeniden Gelsin
Gazeteciler, 24 Temmuz’un yeniden bir bayram havasında kutlanabileceği özgür ve demokratik bir Türkiye umudunu koruyor. Cemiyetin açıklamasında bu umut şöyle dile getirildi:
“24 Temmuz’ların ülkemizde yeniden bayram olarak kutlanacağı günlere kavuşabilmek dileğiyle…”
